ปรับ ๒ หมายถึง [ปฺรับ] ก. เปรียบ, เทียบ; ทําให้อยู่ในสภาพที่เหมาะหรือดีขึ้น,ทําให้เรียบ, ทําให้เสมอ; ลงโทษให้ใช้เงินเพราะทําผิด, ลงโทษให้เป็นแพ้; (กฎ) น. โทษทางอาญาสถานหนึ่ง ซึ่งผู้ต้องโทษต้องชําระเงินตามจํานวนที่กําหนดไว้ในคําพิพากษาต่อศาลหรือตามที่เจ้าพนักงานเปรียบเทียบ เรียกว่า โทษปรับ.
(กฎ) ก. กําหนดโทษที่จะลง.
ก. แก้ไขให้เรียบร้อยยิ่งขึ้น.
(กฎ; โบ) ก. ให้ผู้กระทําผิดหรือกระทําละเมิดชําระเงินค่าสินไหมทดแทนหรือค่าปรับ.
ว. ที่ปรับอุณหภูมิและความชื้นของอากาศด้วยอุปกรณ์ที่เรียกว่าเครื่องปรับอากาศ.
ก. เอาโทษเป็นผิดตามพระวินัย (ใช้แก่พระภิกษุ).
[ปะรําปะรา] ว. สืบ ๆ กันมา, เก่าก่อน. (ป., ส.).
[ปฺรัดสะจิม] (แบบ) น. ปัจฉิม. (ส. ปศฺจิม; ป. ปจฺฉิม).